Μόλις ξεκίνησα να δουλεύω και ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο….
Στην προσπάθειά μου να απαντήσω και καθώς το ανοίγω βιαστικά γίνεται το κλικ….και μια φωτογραφία βγαίνει κατά λάθος!!! Φαντάζομαι πως έχει συμβεί σε πολλούς από εμάς….
Απαντώ στο τηλέφωνο….. παραγγελίες, υποχρεώσεις, καθημερινότητα….. μία ακόμη ημέρα ξεκίνησε….. κλείνω το τηλέφωνο και εμφανίζεται μια φωτογραφία….
Το καπνιστήρι μου! Είναι εκεί, αναμμένο, με τον πυκνό καπνό του να ανεμίζει αγέροχα και να με περιμένει να περάσουμε μαζί και ακόμη μία μέρα. Τόσο παλιό, αλλά τόσο μαλακό στο χέρι (οι μελισσοκόμοι μπορούν να με καταλάβουν...) που δεν το αλλάζω με τίποτα! Τόσα χρόνια είναι δίπλα μου, μαζί μου, κάθε μέρα και κάθε ώρα, που ορισμένες φορές νομίζω πως έχει γίνει προέκταση του χεριού μου……Κι’όμως ποτέ δεν το πρόσεξα, ποτέ δεν του έδωσα την ανάλογη προσοχή!
Θυμάμαι τα λόγια ενός παππού μελισσοκόμου που συνάντησα στο βουνό όταν έκανα τα πρώτα μου βήματα ως μελισσοκόμος
"Θέλει τέχνη να ανάψεις το καπνιστήρι κορίτσι μου!"
Λίγες πευκοβελόνες στην αρχή και ένα σπίρτο. Μόλις δεις την φλόγα να ανεβαίνει ψηλά, ρίχνεις λίγες πευκοβελόνες ακόμη και με την φυσούνα δίνεις λίγο αέρα στη φωτιά. Όχι πολύ γιατί θα σβήσει. Λίγο, τόσο, όσο να δώσεις μια πνοή στη φλόγα. Και μετά, είναι σημαντικό να προσθέσεις λίγες φλούδες από φλοιούς δέντρων, για να έχει διάρκεια. Και μετά πάλι φυσάς, για να του δώσεις ζωή, μέχρι να γίνουν οι φλούδες κάρβουνο και τότε μόνο θα το γεμίσεις έως επάνω. Μη βιαστείς, γιατί όταν θα το χρειαστείς, την ώρα που δουλεύεις, δεν θα είναι πλέον αναμμένο….. θέλει υπομονή και αγάπη!
Πιάνω το καπνιστήρι σχεδόν μηχανικά και σκέφτομαι το πόσο σημαντικό εργαλείο είναι για τον κάθε μελισσοκόμο. Ηρεμεί το μελίσσι και σε προστατεύει από τα πολλά τσιμπήματα. Αλλά το πιο σημαντικό από όλα, είναι ότι σου δίνει την δυνατότητα να συνυπάρχεις με χιλιάδες μέλισσες και να δουλεύεις σε αρμονία με αυτές, χωρίς περισπασμούς. Δεν χρειάζεται πολύ κάπνισμα, η υπερβολή ποτέ δεν είναι καλή.
Το κελάηδημα ενός αηδονιού που φωλιάζει στο διπλανό δέντρο, σταματάει τις σκέψεις μου. Το τραγούδι του μου υπενθυμίζει πως είναι ακόμη άνοιξη. Καλεί την αγαπημένη του… πόσο όμορφο! Ηρεμεί η ψυχή μου, γαληνεύει…. Οι μέλισσες ζουζουνίζουν γύρω μου…. Μαγεία…. Ώρα για δουλειά! Επανέρχομαι στις σκέψεις μου……
Μια μέρα στα μελίσσια χωρίς το καπνιστήρι μου, θα ήταν σκέτη καταστροφή. Τσιμπήματα, ανησυχία και τέλος ο εκνευρισμός! Όμως αυτό το παλιό καπνιστήρι, μου προσφέρει την γαλήνη και την ηρεμία που χρειάζομαι όλες τις ώρες της δουλειάς. Μου επιτρέπει να απολαμβάνω την κάθε στιγμή και διώχνει την ανησυχία, την αρνητικότητα και τον εκνευρισμό.
Αναρωτιέμαι, πόσο εύκολη θα ήταν η ζωή μας άραγε, αν ο καθένας μας είχε ένα "αναμμένο καπνιστήρι" μέσα του; Ένα "καπνιστήρι" που θα έδιωχνε όλη την αρνητική ενέργεια και θα μας επέτρεπε να απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή, με ηρεμία και γαλήνη, σε αρμονία με την φύση!
Ή μήπως τελικά έχουμε όλοι ένα τέτοιο "καπνιστήρι" μέσα μας, μαζί μας, την κάθε ώρα και την κάθε στιγμή που απλά χρειάζεται τέχνη, υπομονή και αγάπη για να το "ανάψουμε"?
Λένα
